به بهانه بیستم مهر روز بزرگداشت یگانه سخن حافظ شیرازی

شب طولانی و سرد یلدا

کودک شاداب بی خبر از فردا

و کلام نابت از زبان مادر

                   شود آیا که در میکده ها بگشایند        

                        گره از کار فرو بسته ما بگشایند

پس از آن نیمه شب یلدایی

تو شدی محرم هر تنهایی

وقت عاشق شدنم، از زبانت گفتم

                  حالی خیال وصلت خوش می دهد فریبم        

                      تا خود چه نقش بازد این صورت خیالی

و تو با لطف کلام خاطرم آوردی

                  عاشقان را گر در آتش می پسندد لطف دوست       

                       تنگ چشمم گر نظر در چشمه کوثر کنم

و من آن صبح سحر که ندایی آمد

با همه روح و توان سخن نغز تو را بر زبان آوردم

                  صبحدم از عرش می آمد خروشی عقل گفت         

                      قدسیان گویی که شعر حافظ از بر می کنند          

و از این نسخه خط خورده ما

بوی بهبود غم یار بعید است حالا!

پس رهایش کن و امروز دمی، همصدا با من باش

                  حافظ از آب زندگی شعر تو داد شربتم 

                   ترک طبیب کن بیا نسخه شربتم بخوان                 

سپید و سیاه

 باز امروز دلم میل بازی دارد

هوس صفحه صیقلی شطرنجی

و حریف قدرم باز تویی

روبرویت هستم تا بخوانی دستم

و مثال هر بار من سیاه و تو سپید

من پیاده دو قدم سوی تو بر می دارم

گامهایم خسته است

وتو با اسب سپید سربلند و مغرور یکه تاز میدان

و چه آرام و صبور رخ در رخ من گرم بازی هستی

ومن آنقدر شدم خیره به آن اسب سپید

که فراموشم شد شاه و فرزین هم هست!

و مثال هر بار تو به من گفتی مات!

و ندانستم باز که تو دانستی من

مات تک تازی آن اسب سپیدت بودم

مات رای فرزین و توانایی شاه

مات آن جذبه چشمان پر از راز و نیاز

در رخ پاک سپیدت بودم

گرچه می دانم من که همیشه ماتم

مانده ام سرگردان که چرا

دل سرگشته من باز امروز

میل بازی دارد.....

نوشته: راوی

تصمیم

نمی دانم چرا امروز از هراس غرق شدن مرا یارای نگریستن به چشمانت نیست

سخت پریشان می نمایی

و نبض دستت چقدر پر تلاطم است

گوشی را بر قلبت می نهم

صدای هو هوی امواج دیوانه ام می کند

آه فهمیدم بالاخره دل به دریا زدی.....

نوشته راوی