به بهانه بیستم مهر روز بزرگداشت یگانه سخن حافظ شیرازی

شب طولانی و سرد یلدا

کودک شاداب بی خبر از فردا

و کلام نابت از زبان مادر

                   شود آیا که در میکده ها بگشایند        

                        گره از کار فرو بسته ما بگشایند

پس از آن نیمه شب یلدایی

تو شدی محرم هر تنهایی

وقت عاشق شدنم، از زبانت گفتم

                  حالی خیال وصلت خوش می دهد فریبم        

                      تا خود چه نقش بازد این صورت خیالی

و تو با لطف کلام خاطرم آوردی

                  عاشقان را گر در آتش می پسندد لطف دوست       

                       تنگ چشمم گر نظر در چشمه کوثر کنم

و من آن صبح سحر که ندایی آمد

با همه روح و توان سخن نغز تو را بر زبان آوردم

                  صبحدم از عرش می آمد خروشی عقل گفت         

                      قدسیان گویی که شعر حافظ از بر می کنند          

و از این نسخه خط خورده ما

بوی بهبود غم یار بعید است حالا!

پس رهایش کن و امروز دمی، همصدا با من باش

                  حافظ از آب زندگی شعر تو داد شربتم 

                   ترک طبیب کن بیا نسخه شربتم بخوان