یک!!!

می شمارم...هر چه اعداد بزرگتر...ارزششان کمتر... تو مقدس ترین عدد من را دزدیدی..عدد یک!!

ایرمان

...

تو زندگیمو به لجن کشیدی
همیشه برای یه لقمه غذا باید زبونم دراز باشه
از صبح تا شب غُرغُر می کنم
چون
تو منو یه قورباغه آفریدی خدا!

از دفتر خاطرات دژاوو

نیاز غم زده!!

من آمدم دوباره پریشان و غم زده

                                                 تا پر کنم پیاله ز سودای غم زده

تا همره کلام پر از های و هو شوم

                                                 تا بشکنم قرار به یک ناز غم زده

انبان پر ز خط و نشانت سبک کنم

                                                 تا برکشم به شانه من این بار غم زده

من گرچه زخم خورده ام ز خطاب و عتاب یار

                                                     اما شبانه راهیم سوی دلدار غم زده

دستان خسته ام به روی درت کوبه می زند

                                                      خواهی گشود یا بکشم آه غم زده؟!

پ.ن: این شعر با الهام از شعر زیبای زمستان آقای دکتر ناصر همتی سروده شده، البته نه از لحاظ محتوی! بلکه شباهت غم زده و یخ زده و سبک کار! گرچه به گمانم چیزی نیست جز داستان تکراری کبک و کلاغ! ولی چه کنیم که وقتمان و دستمان به شدت تنگ است ولی دلمان برای نوشتن از آن تنگتر....تا چه قبول افتد و چه در نظر آید....