غزل خداحافظی

هر صبحدم بر وزن سلام تو بود که دوبیتی ساده زندگی‌ام سروده می‌شد
من ساده‌دل ترانه‌ای نو خواستم
 تو  ولی، غزل خداحافظی گفته بودی

از دژاوو

تولد

شدیم یک ساله
چون بلد نبودم کیک بپزم مواد لازم رو گذاشتم تا با سلیقه خودتون بپزید
یه سال پیش، درست ۲۴ اسفند، این وبلاگ رو زدم و چند ماه بعد با چند نفر از همکاران گروه پزشکی شروع کردیم به یه کار گروهی، از دانشجوی پزشکی گرفته تا پزشک و دندانپزشک و رزیدنت و پزشک متخصص. خوشحالم که وبلاگ به روالی که انتظارش رو داشتم رسید. نویسنده‌هامون، بعضیاشون یه نوشته گذاشتن و بعدش دیگه خبری ازشون نشد، بعضی‌ها هم دلایلی داشتن که بعد از یه مدت همکاری، دیگه ادامه ندن، اما اکثرا هنوز با‌هم هستیم و از همه‌شون،چه اونایی که رفتن و چه اونایی که موندن ممنونم.

دژاوو

...

تو زندگیمو به لجن کشیدی
همیشه برای یه لقمه غذا باید زبونم دراز باشه
از صبح تا شب غُرغُر می کنم
چون
تو منو یه قورباغه آفریدی خدا!

از دفتر خاطرات دژاوو