خط خوردگی صحیح است
توضیحی بر نسخه زندگی: خط خوردگی صحیح استخط خوردگی صحیح است
توضیحی بر نسخه زندگی: خط خوردگی صحیح استروزانهها
همهپیوندها
- گمشده در خیال
- بهشت خیال
- دکتر ریحان
- ژاندارک
- بخش زنان و رزیدنتهای زنان
- پزشک ۷۸
- نابرام
- این چند نفر
- نیش عقرب
- هاریسون
- انسان دشواری وظیفه است
- برای همه
- میـــــــــــــــــــــــــــــــم
- منم یه روز دکتر می شم
- جراح دیوانه
- حرفهای یک دل
- کوچولو
- زندگی در پیش رو
- پزشکان بدون مرز
- پزشکی رزیدنتی
- دانشگاه با طعم باران
- جوجه اکسترن
- نیشتر
- وبلاگ دستیاران پزشکی
- فتوبلاگ دژاوو
- گرگ بیابون
- می خوام دکتر شم
- آمالگام
- گل داوودی
- اکالیپتوس
- crescendo
- مدلاگ
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
بایگانی
- آذر 1392 1
- فروردین 1390 1
- فروردین 1389 1
- مرداد 1388 1
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 1
- بهمن 1387 3
- دی 1387 3
- آذر 1387 2
- آبان 1387 1
- مهر 1387 1
- شهریور 1387 2
- مرداد 1387 2
- تیر 1387 2
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 5
- فروردین 1387 3
- اسفند 1386 4
- بهمن 1386 7
- دی 1386 3
- آذر 1386 9
- آبان 1386 6
- مهر 1386 7
- شهریور 1386 9
- مرداد 1386 30
- تیر 1386 21
- اسفند 1385 1
آمار : 203989 بازدید
Powered by Blogsky
La belle indifference
جمعه 26 مرداد‌ماه سال 1386 ساعت 07:12 ق.ظ
howstuffworks.mihanblog.com
سلام
داشتم تو وبلاگها می چرخیدم به این وبلاگ بر خوردم.عجب وبلاگیه ها .مطالبی توش هست که من تا حالا هیچ جا ندیدم .شما هم یه سری بزن.وبلاگ جالبیه
سلام .
وب جالبیه ! به خصوص با اینهمه نویسنده ش !
مال آمالگام خشنگ بود . مرسی
شاید مرا
قافله ای دیگر باید...
شاید!
از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل......
رسم زندگی و دنیا همینه دوست خوبم.
آری این چنین است برادر !
:)
جان؟!
خدای را
با هر قافله که می روی
رو به مشرق برو
در مطلع خورشید به انتظارت ایستاده ام...
با هیچ قافله ای نخواهم رفت
سوی مطلع خورشید نخواهم رفت!
جز ماه خویش احدی دیدگانم را روشن نخواهد کرد
و وجودم را گرمی نخواهد بخشید
در انتظارت هستم
تا شب چاردهم !
از قافله باز مانده ام
در شوره زار
کسی منتظرم نیست
من هم گوش به صدای اشتران قافله ای دیگر نسپرده ام...
باز ایستاده ام...
تنها قافله خویش را خواهم جست!!!
گرد و غبار غریبیست که گواه آن است که من مدتهاست از قافله باز مانده ام...اشاید اندکی صبر مرا به قافله برساند..همه میگویند شاید..اما صبری نیست..قراری نیست..این قافله سالهاست که مرا جا گذاشته ست در بیابانی بی انتها و پر از سراب
...
پ//این نوشته من مربوط به سالها پیش بود از دفتر خاطراتم..چون با این عنوان پست زدی دوست داشتم برات بنویسم..
آیا پس از سالها دوری به قافله ات رسیدی؟!
قافله خودم...
منم قافله خودم رو میخوام
ولی وقتی قافله ام من رو نمیخواد...
آخی!!!
بزنید ! چست بزنید !
من هنوز زنده ام!!!
احساس می کنم همیشه از قافله جا می مانم.یعنی جایم می گذارند! پس سعی می کنم قافله خودم رو راه بندازم.باشد که کسی همراه شود!