تـــو کجـــــــــــایی شــــب یلدا مـــــــن بـــه انتظــارم ایـــــــنجا تــــو کجـــــایی شب ســـــاقی شـــــب عشق و شـــــب راوی تــــــو کــجایی عشق شـــــبانه شـــــــب شــــــاعر و تـــــــرانه تو کـــجایی شب شعر عاشقونـه تو ستاره چشمک های بی بهونه تو کـــــجایی شــــــــب یــــــلدا شـــــــــــب شــور و شب شبها چند روزی بیشتر به شب یلدا نمونده ! خواستم اولین نفری باشم که شب یلدا رو تبریک می گم. اولین یلداتون نیست اخریش هم نباشه ! شب یَلدا یا شب چِله آخرین روز آذر ماه، شب اول زمستان و درازترین شب سال است. ایرانیان باستان با باور اینکه فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بزرگ‌تر شده و تابش نور ایزدی افزونی می‌‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می‌کردند. این جشن در ماه پارسی «دی» قرار دارد که نام آفریننده در زمان قبل از زرتشتیان بوده است که بعدها او به نام آفریننده نور معروف شد. نور، روز و روشنایی خورشید، نشانه‌هایی از آفریدگار بود در حالی که شب، تاریکی و سرما نشانه‌هایی از اهریمن. مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می‌برند. روزهای بلندتر روزهای پیروزی روشنایی بود، در حالی که روزهای کوتاه‌تر نشانه‌ای از غلبهٔ تاریکی. می گویند که جشن شب یلدا از آیین مهرپرستی (میتراییسم) ایرانیان باقی مانده است، آیین پرستش خورشید، پرستش نور. آیینی که پس از راهیابی به اروپا، در سنت مسیحی، شب تولد عیسی شد و مسیحیان شب تولد مسیح را در همان ایام قرار دادند. چنین است که شب اول زمستان و شب یلدا به تقریب با جشن تولد مسیح (کریسمس) همزمان است. در سنت های ایرانی شب یلدا، شب اول خلقت و آغاز آفرینش است. این احتمالاً از آنجا می آید که مردمان دوران های باستانی از ابتدای زمستان، تغییر طبیعت و طولانی شدن روز و غلبه نور بر تاریکی را به چشم خود مشاهده می کردند، و لابد پس از سالها ممارست یافتن آن شب و آن روز برای آنها میسر شده است.
چقدر حرف زدی
خیلی خوشم اومد
چه خوشکله
من قهرم
مگه نمیدونی من کیم
وچقدر شجاعم
بیایید بیایید که مدلاگ دمیده‌ست
بیایید بیایید که دلدار رسیده‌ست
بیارید به یک بار همه جان و جهان را
به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده‌ست
بیایید بیایید به مدلاگ بگردیم
بر این نقطه اقبال چو پرگار بگردیم
بیایید که امروز به اقبال و به پیروز
چو عشاق نوآموز بر آن یار بگردیم
MEDLOG
MEDICAL EDUCATION WEBLOG
http://www.medlog.blogfa.com
medlogger@gmail.com
بابا همکارای عزیز اینجا رو تنها نذارین
چقدر خوب کاری کردی که اینجا نوشتی فرانه عزیز ... دلم برای نظر گذاشتن تو این کامنتدونی تنگ شده بود !
بهترین هدیه را دادی .. خوشا به سعادتش
دمت گرم!
دارم درس می خونم...
http://daryadim.blogspot.com/ متنوع ترین اخبار و خبرهای شهرمان درخدمت شماست منتظر تان هستیم با تشکر
آن آسمان تمام دنیایم بود...
سلام..
چه وبلاگ تر و تمیز و مرتبی دارین..!
و چه کوتاه و نغز مینویسید..
میبینمتون دوباره
به تقدیم شدن رسیدیم... که وقتی پای دل به میان می آید آسمان دستهای توست... دل بکن از آسمان که اول دل دادگی ست...
موفق باشید
شب یلدا
تـــو کجـــــــــــایی شــــب یلدا
مـــــــن بـــه انتظــارم ایـــــــنجا
تــــو کجـــــایی شب ســـــاقی
شـــــب عشق و شـــــب راوی
تــــــو کــجایی عشق شـــــبانه
شـــــــب شــــــاعر و تـــــــرانه
تو کـــجایی شب شعر عاشقونـه
تو ستاره چشمک های بی بهونه
تو کـــــجایی شــــــــب یــــــلدا
شـــــــــــب شــور و شب شبها
چند روزی بیشتر به شب یلدا نمونده ! خواستم اولین نفری باشم که شب یلدا رو تبریک می گم. اولین یلداتون نیست اخریش هم نباشه !
شب یَلدا یا شب چِله آخرین روز آذر ماه، شب اول زمستان و درازترین شب سال است.
ایرانیان باستان با باور اینکه فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بزرگ‌تر شده و تابش نور ایزدی افزونی می‌‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می‌کردند.
این جشن در ماه پارسی «دی» قرار دارد که نام آفریننده در زمان قبل از زرتشتیان بوده است که بعدها او به نام آفریننده نور معروف شد.
نور، روز و روشنایی خورشید، نشانه‌هایی از آفریدگار بود در حالی که شب، تاریکی و سرما نشانه‌هایی از اهریمن. مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می‌برند. روزهای بلندتر روزهای پیروزی روشنایی بود، در حالی که روزهای کوتاه‌تر نشانه‌ای از غلبهٔ تاریکی.
می گویند که جشن شب یلدا از آیین مهرپرستی (میتراییسم) ایرانیان باقی مانده است، آیین پرستش خورشید، پرستش نور. آیینی که پس از راهیابی به اروپا، در سنت مسیحی، شب تولد عیسی شد و مسیحیان شب تولد مسیح را در همان ایام قرار دادند. چنین است که شب اول زمستان و شب یلدا به تقریب با جشن تولد مسیح (کریسمس) همزمان است.
در سنت های ایرانی شب یلدا، شب اول خلقت و آغاز آفرینش است. این احتمالاً از آنجا می آید که مردمان دوران های باستانی از ابتدای زمستان، تغییر طبیعت و طولانی شدن روز و غلبه نور بر تاریکی را به چشم خود مشاهده می کردند، و لابد پس از سالها ممارست یافتن آن شب و آن روز برای آنها میسر شده است.
سلام خشگل بود به من سر میزنی نظرتو بگی ممنون میشم