یکی بود یکی نبود ِ من آویختن به بوسه های ت است . رسیده و نرسیده از راه .

قصه ی ما به سر رسید م ، مستی خوابی که مزه اش شوری تن تو بوده است .

Roseola

هیچ وقت

هیچ چیز

همونطور که ما فکر می کنیم پیش نمی ره .

**

 بهش فکر کردم...

مشت

بسته اش به اندازه قلبم است

و وقتی باز شود  افشا می کند راز طپیدنش را

مشت من

نه

نشانه خروار نیست...

از     دژاوو