نسخه ی بیمارانم ٬ اگر خط خوردگی داشته باشد٬ با جسارت پشتش می نویسم:
« خط خوردگی صحیح است.»
ــ از بزرگترها یاد گرفته امش ــ
اما٬ در جنگ و گریز پی در پی زندگی ام٬ کسی یادم نداده که مشق زندگیم را تصحیح کنم....روزهای زندگی مشقی ام همیشه و همیشه پر از خط خوردگی اند....پر از خط خوردگی هایی که ناصحیح مانده اند...برای همیشه...
و من...
همچنان...
و همچنان و همچنان....
دلم می خواهد که از نو بنویسم.....مشق زندگیم را.....
از کجا معلوم؟
شاید اونقدر خط نخورده که بیمه روزگار قبولش نکنه
هوم؟!